Γράμμα στον παλιότερο εαυτό μου
Επιμέλεια Μαίρη Αδαμοπούλου
Μία από τις πιο πρωτότυπες προτάσεις που δεν είναι ακριβώς συνέντευξη, μιλώ ωστόσο για τη ζωή και το έργο μου, είναι αυτή που μου ζητήθηκε να γράψω ένα γράμμα στον νεότερο εαυτό μου… Το ταξίδι προς τα πίσω δεν ήταν εύκολο… Με έφερε σε επαφή με ένα κομμάτι μου που είναι ταυτόχρονα τόσο γνώριμο και τόσο παρόν αλλά και τόσο μακρινά κοντινό – αν μπορώ να πω κάτι τέτοιο… Αλλά τέτοιες ανασκοπήσεις εμπλουτίζουν, θαρρώ, τη ζωή μας φτάνει να κοιτάμε μπροστά… μόνον μπροστά! Ευγνώμων!
Νεαρή μου! Βρήκα αυτήν την παλιά φωτογραφία και σου γράφω.
Σε κοιτώ… Χέρια ανοιχτά, ξυπόλυτη, αθώα και απροετοίμαστη, εντελώς ονειροπαρμένη και ανίδεη, με τέλεια άγνοια κινδύνου.
Σε θαυμάζω! Μου πήρε χρόνια να σε αγαπήσω και να σε καταλάβω. Έκανα πολύ κόπο να παραδεχτώ την δύναμη που έκρυβες, να σου αναγνωρίσω τα χαρίσματα σου. Σε υποτιμούσα. Έβλεπα σε σένα μόνον αυτά που σε εμπόδιζαν να βγεις μπροστά.
Σε κοιτώ… Χαμογελάς ευτυχισμένη. Είναι μια μαγική στιγμή. Δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα. Δεν έχεις ιδέα τι θα επακολουθήσει. Αλλά βρήκες ήδη αυτό που είναι το δικό σου δώρο στη ζωή. Πρώτα για σένα κι έπειτα για τους άλλους. Σου ήρθαν κατακέφαλα τα παραμύθια. Κάλεσμα! Και βουτιά στα βαθειά.
Που βρήκες τόσο κουράγιο να αρχίσεις ένα επάγγελμα που δεν υπήρχε; Μια κοπέλα από επαρχιακή πόλη, χωρίς δραχμή στην τσέπη, που σπούδασες με χίλια βάσανα δουλεύοντας… Πως τόλμησες; Εμένα, τώρα που γυρνώ και σε κοιτώ, με πιάνει ίλιγγος… Αν ήσουν κόρη μου θα σου έλεγα: το σκέφτηκες καλά αυτό που πας να κάνεις; Αναλογίστηκες τις αμέτρητες δυσκολίες; Είσαι γυναίκα. Χωρίς «μπάρμπα στην Κορώνη». Πως θα αντέξεις; Πως θα ζήσεις;
Ευτυχώς που δεν θα με άκουγες. Ευτυχώς που είχες μπόλικο πείσμα. Πρώτα να σπουδάσεις Ψυχολογία, αυτό ακριβώς που ήθελες, και μετά να περπατήσεις σε έναν αχάρακτο δρόμο.
Αν ήταν δυνατό να συναντηθούμε, θα σε αγκάλιαζα και θα σου έλεγα ότι είσαι θαρραλέα, κι ας μην το ξέρεις. Η ζωή είναι σκοτεινό δάσος με αγωνίες, λαβυρίνθους και τέρατα, αλλά παντού ελλοχεύουν θαύματα που σε περιμένουν. Και πολλή Αγάπη!
Θα σε προειδοποιούσα να αποφεύγεις τους ξερόλες, τους πολύ βέβαιους να επιβάλλουν την άποψή τους: είναι διχαστικοί, γεμάτοι αλαζονεία. Οι άνθρωποι που έσκαψαν τα σωθικά τους είναι ήσυχοι, εκπέμπουν ηρεμία. Συν-χωράνε. Να τρέχεις μακριά από σφετεριστές της δύναμής σου: θέλουν μόνο να απομυζήσουν και κάνουν πολύ θόρυβο και κακό σε αυτόν τον κόσμο, γιατί από μέσα τους είναι κούφιοι από φόβο, οι καημένοι, παρόλο που συχνά μιλάνε πολύ όμορφα. Ψεύτες! Αγνόησέ τους.
Θα σου μάθαινα, από την αρχή, το μυστικό: να ελίσσεσαι όμορφα και να επινοείς ξανά τον εαυτό σου χωρίς να θυσιάζεις την καθαρότητά σου γιατί ο πειρασμός να χάσεις την ψυχή σου για «γυαλάκια χρωματιστά» είναι μεγάλος.
Μα δεν θα με καταλάβαινες τότε… Δεν πειράζει όμως. Έμαθες στο δρόμο. Δεν τα πήγες κι άσχημα…
Σάσα Βούλγαρη
Ιούνιος 2025
