Μια σύγχρονη αφηγήτρια να ζωντανεύει τις θαυμαστές περιπέτειες του Οδυσσέα!
Ερεβώδη Θαλάσσια Τέρατα, Μαγευτικές Σειρήνες, μια αποτρόπαιη Μάγισσα, ένα πελώριο ανθρωποφάγο Τέρας, γητεύουν, σκορπίζουν το θάνατο, αλλά δεν αντιστέκονται στα τεχνάσματα του Πολυμήχανου Ήρωα!
Το αρχαίο κείμενο κόβει την ανάσα με τον ρυθμό και την πλοκή του! Η προφορική αφήγηση του έργου, οδηγεί σε βαθύτερη κατανόηση του κειμένου, με λόγο “ηδυσμένω”, αρμονικό και τέλεια συνταιριασμένο, καλλιεργεί τη γλωσσική αισθητική, εξασκεί το αυτί, δομώντας τελικά την ίδια τη σκέψη.
Επιλογή από 3 Ραψωδίες:
- ΡΑΨΩΔΙΑ Ι: Κυκλώπεια
- ΡΑΨΩΔΙΑ Κ: Τα περί Κίρκην
- ΡΑΨΩΔΙΑ Μ, Ἀλκίνου Ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Σειρῆνας, Σκύλλαν, Χάρυβδιν, βόας Ἡλίου
ΣΤΟΧΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ:
- Ευαισθητοποίηση στην έντεχνη προφορική λογοτεχνία.
- Γλωσσική και αισθητική καλλιέργεια μέσω της αφήγησης.
- Κατανόηση της δομής και των ρυθμικών ιδιαιτεροτήτων του έπους.
- Ευαισθητοποίηση στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά και στην σημασία της προφορικής αφήγησης στη σύγχρονη εποχή.
Σχεδιασμός -Αφήγηση – Φωνητικοί Αυτοσχεδιασμοί: Σάσα Βούλγαρη. Και με τα παράξενα μουσικά της όργανα από όλον τον κόσμο!
ΡΑΨΩΔΙΑ Ι: Κυκλώπεια
Εκεί τις νύχτες του περνούσε ένας πελώριος άντρας. Μοναχός και απόμακρος ποίμαινε το κοπάδι του, μ’ άλλους δεν σύχναζε! […] Σ’ έπιανε δέος να τον δεις θεόρατο, δεν θύμιζε καθόλου θνητό που τρέφεται με στάρι. Μάλλον με δασωμένο ακρωτήρι φάνταζε που ξεχωρίζει μόνο του απάνω στα ψηλά βουνά από τις άλλες κορυφές.
ΡΑΨΩΔΙΑ Κ: Τα περί Κίρκην
Τότε και εγώ τράβηξα για της Κίρκης το παλάτι! Κι όπως εβάδιζα, ανήσυχη πολύ τρικύμιζε η ψυχή μου. Σταμάτησα μπροστά στο πρόθυρο της καλλιπλόκαμης θεάς, κι εκεί στημένος φώναξα δυνατά. Ακούγοντας τη δυνατή φωνή μου πρόβαλε έξω η θεά! Με προσκαλούσε, ανοίγοντας θυρόφυλλα που λάμπουν. Την ακολούθησα, και ας ήμουν με βαριά καρδιά…
ΡΑΨΩΔΙΑ Μ, Ἀλκίνου Ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Σειρῆνας, Σκύλλαν, Χάρυβδιν, βόας Ἡλίου
Θα φτάσεις πρώτα στις Σειρήνες, αυτές που καταθέλγουν όλους τους θνητούς, όποιος βρεθεί στα μέρη τους. Αν κάποιος πλησιάσει ανύποπτος κι ακούσει των Σειρήνων τη φωνή, δεν γίνεται να τον χαρούν ξανά στο γυρισμό του γυναίκες και μικρά παιδιά, τον θέλγουν οι Σειρήνες με το οξύφωνο τραγούδι τους, σ’ ένα λιβάδι καθισμένες, γύρω σωρός τα κόκαλα, σάρκες ανθρώπων σαπισμένες, φαγωμένα δέρματα. Σε συμβουλεύω να τις προσπεράσεις.
